ΤΟ "ΕΛΛΗΝΙΚΟ" ΟΝΕΙΡΟ ΚΑΙ ΟΙ ΑΠΑΤΡΙΔΕΣ ΤΩΝ ΑΘΗΝΩΝ

Το παρόν άρθρο δημοσιευθέν στην εφημερίδα "Ελευθερη Ωρα" στο φύλλο της 10/7/2010

Είναι απογευματάκι τετάρτης,τα μαγαζία (όσα τουλάχιστον έχουν ακόμα
απομείνει) κλειστά και γώ ο δύσμοιρος προσπαθώ να διέλθω το κέντρο των
αθηνών. Μιά δοκιμή-βόλτα θα σας πείσει περί του λόγου το αληθές και
ίσως αναγκάσει κάποιους να αλλάξουν λίγο ή περισσότερο νοοτροπία ως
προς τα καλά της πολυ-πολυτισμικότητος, γιατί στην μικρή μου βόλτα
δεν μπόρεσα να διακρίνω κανένα.
Παντού υπόκοσμος λοιπόν,ξένοι κάθε λογής απο τους "δικούς" μας
αλβανούς (οι οποίοι πρέπει να τονίσω πως έχουν πλέον "αναβαθμισθεί" σε
σχέση με το οτι κυκλοφορεί),ντόπιους και αλλοδαπούς ναρκομανείς κάθε
είδους και διαλογής με χιλιάδες έγχρωμους μικρέμπορους οι οποίοι
πωλούν οτιδήποτε άχρηστο στην ουσία μπορεί να φανταστεί και να
χρειαστεί κανείς,κάνοντας την ήδη ζεστή και με μεγάλη υγρασία
ατμόσφαιρα της "πολυ-πολυτισμικής" αθήνας πλέον οσο πιό αποπνικτική
και δυσώδης γίνεται.
Περνώ απο το δημαρχείο. Απ'έξω ένα λεοφορείο και αρκετοί
καλοντυμένοι οι οποίοι φαίνονται να περιμένουν κάτι ή κάποιον και νά
που σε λίγο μέσα απο το μέγαρο, ξεπροβάλλουν μερικοί επίσης
καλοντυμένοι έγχρωμοι, για τους οποίους γίνεται και ο τόσος ντόρος,
(προφανώς απο όσα θα σας αναφέρω είναι οι πλέον αξιοπρεπείς φυσικά,
μιάς και είπα να ξεκινήσω απο τα λιγότερο άσχημα) και γώ προχωρώ
ασήμαντος και ανώνυμος όπως θέλουν όλα τα σημεία των καιρών,και αφήνω
πίσω μου το άγαλμα του περικλέους (κακόμοιρε περικλή το ύφος του
αγάλματος συνταιριάζει πλήρως απο τα τεκτενόμενα μιάς και στέκεται
ανάμεσα μας, σκεπτικός διά το μέλλον αυτού του τόπου) με κατέυθυνση
προς μοναστηράκι στην αγορά των αθηνών.
Άλλο πολυ-πολυτισμικό σόκ εκεί και δεν αναφέρομαι διόλου στα μικρά
στενάκια, παρά στους κεντρικούς δρόμους απο τους οποίους είχα το
θάρρος πραγματικά να διέλθω,όλοι αυτοί που δουλέυουν εκεί ξένοι, απο
τον περιπτερά που με αγριοκοίταξε γιατί δεν κατάλαβε ότι θέλω ένα
μπουκάλι με νερό (η μάλλον γιατί κατάλαβε ότι θέλω μόνον αυτό) μέχρι
και τους υπαλλήλους των παραδίπλα ταχυφαγίων και ότι άλλου είδους
εμπορέυματος χρήσιμου και άχρηστου μπορεί να διαθέτει μία
"σύγχρονη"και σιχαμερή μεγαλούπολη, όπως η αθήνα.
Η περιήγησης συνεχίζεται και το ελληνικό "ήχος και φώς" της
δεκαετίας του 60, αντοιχεί τόσο γελίο στα αυτία της συνείδησης μου
πλέον,που δεν μπορώ παρά να μειδιάσω πικραμένα για το σημερινό χάλι
και για το πού μας κατήντησε η εκποίησης των πάντων τις περισσότερες
φορές έναντι πινακίου φακής,καθώς και το τι μέλλει γεννέσθαι πλέον σε
μία κατάσταση ώς φαίνεται μή αναστρέψιμη, για την οποία και φέρουμε
ακέραια την ευθύνη μέσω της απολιτίκ και μή συμμετοχικής μας
συμπεριφοράς στα κοινά αυτού του ευλογημένου τόπου με καταραμένους
πολίτες.
Παντού η αθήνα γεμάτη απο αφίσες υπέρ των μεταναστών,μα τόση
"συμπόνοια" και "ανθρωπισμό" δεν βρήκα πουθενά αλλού στην ευρώπη
τουλάχιστον όπου είχα την ευκαιρία να υπάρξω, λές και κάποιοι
εφαρμόζουν ένα πιλοτικό πρόγραμμα απεθνοποίησης, το οποίο ισχύει μόνο
για την πατρίδα μου,από συναυλίες αλληλεγύης μέχρι και αφίσες της
διεθνούς αμνησ(τ)ίας οι οποίες εξαντλώντας τους όρους του μάρκετινγκ
και της αρνητικής διαφήμισης,δείχνουν εξαθλιωμένους μετανάστες,
προκαλώντας τον πόνο και τον οίκτο ενός ήδη εξαθλιωμένου ελληνικού
λαού και έθνους.
Προς τί τα μίση και ο αλληλοσπαραγμός κυρίες και κύριοι ; θέλουμε
μία χώρα ξέφραγο-αμπέλι οπού ο κάθε κατατρεγμένος του κόσμου τούτου,ο
μή γνωρίζων πατρίδα και ο εγκαταλείπων αυτήν την γεννέτειρα του,να
υπάρχει ανεμπόδιστα και με συνοπτικές διαδικασίες δίπλα στο παιδί του
έλληνα που και φορολογείται,και υπηρέτησε τις ένοπλες δυνάμεις τις
χώρας και στο τέλος κατήντησε φάντασμα του ιδίου του του ένδοξου
εαυτού του,παράδειγμα πρός αποφυγήν και τραγικό απομεινάρι της
ελληνικής φυλής,το οποίο ούτε ξέρει που πατάει και που βρίσκεται,
έχοντας χάσει πλήρως τον προσανατολισμό του και παλέυοντας διά τα προς
το ζήν και μόνον,μέσα σε έναν φάυλο κύκλο κοροιδίας απο ένα σάπιο
πολιτικό σύστημα, ξεπουλήματος της ελπίδας και των ονείρων του για μια
καλύτερη ελλάδα κάτι για το οποίο πάλεψαν τόσοι και τόσοι απο τους
προγόνους μας και είναι ο μοναδικός λόγος περηφάνιας αυτής της
εξαθλιωμένης μάζας που θέλει να λέγεται έλληνες.
Θέλουμε( μία χώρα, χωρίς σύνορα οπως την είχε ονειρευτεί κάποτε ο
μακαρίτης τραγουδιστής των Beattles,John lennon στο πλέον επίκαιρο
τραγούδι του με τίτλο "Imagine" - (γιά) "Φαντάσου" χωρίς εθνικά
σύνοραμ όπου ο κάθε τυχάρπαστος,ασθενής η μή και πονεμένος, θα μπορεί
να βρεί "ενα πιάτο φαγητό και αγάπη" όπως ο διεθνισμός μεταφράζει την
εκμμετάλευση των εξαθλιωμένων μαζών απο το μεγάλο κεφάλαιο προς ίδιον
όφελος βεβαίως,βεβαίως...
Και η περιπλάνηση στους δρόμους και τα στενά της αθήνας συνεχίζεται,
για εμένα τον δυστυχή, ο οποίος αν και ζώ στην αθήνα βρίσκομαι μπροστά
σε πρωτόγνωρες καταστάσεις ακόμα και πρίν απο λίγα χρόνια, και που
κανείς,ακόμα και ο πιό απαισιόδοξος δεν θα πίστευε ότι θα τις
είχαμε,με εναν τόσο ιλιγγιώδη ρυθμό που ζαλίζει πραγματικά.
Περιδιαβαίνω την περιοχή του πολυτεχνείου τώρα. Δεκάδες με
εκατοντάδες οι έγχρωμοι μικροπωλητές κάθε είδους (απο ναρκωτικά μέχρι
αναπτήρες τεραστίου μεγέθους) οι πάγκοι τους γεμάτοι απο άθλια και
ηλίθια προιόντα τα οποία απευθύνονται στο ίδιο άθλιο και ηλίθιο κοινό
τους, ενώ απέξω απο τις πύλες του δικού σας πολυτεχνείου,του
"πολυτεχνείου - μύθος" (το τελευταίο το παίρνετε όπως θέλετε),
συνωστίζονται ναρκομανείς,πόρνες και οτι αθλιέστερο τολμά κάποιος να
φανταστεί,αν και η πραγματικότης είναι πολλές φορές πολύ πιό μπροστά,
πέρα απο κάθε φαντασία.
Απ'έξω λοιπόν απο την πύλη του πολυτεχνείου της δικής σας
μεταπολιτέυσεως η οποία και έγινε για να αποτραβηχτεί για πάντα ο
"ζυγός" της δικτατορίας αποβλέποντας υποτίθεται πάντοτε σε κάτι
καλύτερο,δεν διανοείται κάποιος να περάσει αν δεν είναι με παρέα μέσα
σε μια σιχαμερή ατμόσφαιρα που πνίγει κάθε σκέψη, πέρα απο την ανοχή
που θα πρέπει αναγκαστικά να δείχνουμε ως προς τα "καινούρια φρούτα"
της εποχής τα οποία μας κάθησαν αναγκαστικώς στον σβέρκο και δείχνουμε
πλέον ανίκανοι να αντιδράσουμε συστηματικά και με τρόπο ουσιαστικό
προς καλυτέρευση των συνθηκών όσο μπορεί αυτό πλέον να καταστεί
δυνατόν.
Ανάμεσα σε όλη αυτή την νέα "εκλογική πελατεία" για την οποία
ξερογλύφωνται κομματικά στελέχη και το οποίο ας μην κρυβόμαστε πλέον
θα μπορέσει να τους απεγκλωβίσει απο την εγχώρια εκλογική πελατεία,
που τόσα χρόνια απειλούσε,΄έβριζε,έγλυφε πισινούς για μιά θεσούλα στο
δημόσιο,ανάμεσα λοιπόν σε όλα αυτά,νά και "διεθνοποίηση" της ελληνικής
γλώσσας ανάμεσα σε όλους αυτούς τους ξενόφερτους και απρόσκλητους
επισκέπτες μιάς και βλέπεις συχνότατα πλέον έναν πακιστανό να
συνδιαλέγεται με έναν αλβανό σε σπασμένα βεβαίως ελληνικά,προσπαθώντας
να κλείσουν μία συμφωνία.

Δυστυχώς δεν ήταν αυτό το όνειρο μου πέρι διεθνοποιήσεως της
ελληνικής,και εξάπλωσης του ελληνικού πολιτισμού...

Απο όλα αυτά τα εφιαλτικά λοιπόν,τα οποία κανείς δεν θα τολμούσε
μέχρι και πριν λίγα χρόνια να φανταστεί ούτε στους χειρότερους
εφιάλτες του,μές το μυαλό μου καρφωμένο το μύνημα μιάς
προπαγανδιστικής αφίσας απο τις χιλιάδες που κυκλοφορούν πλέον στο
κέντρο των αθηνών.

"Μου στέρησαν την πατρίδα,δεν θα μου στερήσουν και το μέλλον"

Άραγε ποιός νοιάζεται κύριοι της εξαθλίωσης του ελληνικού λαού και
πρωτομάστορες της εκμμετάλευσης,έμποροι των εθνών και σύγχρονοι
δουλέμποροι,άθλιοι καιροσκόποι και ανθρωπάκια των καιρών,γεννίτσαροι
και εκτελεστές του πλέον σημαντικού έθνους άνα την υφήλιο και
τρομοκράτες της ηρέμιας ενός λαού που ακόμα ψάχνει τον δρόμο του μετά
την "Ανεξαρτησία" του 1821,ποιός νοιάζεται απο σάς για το ΔΙΚΟ ΜΟΥ
μέλλον και την ΔΙΚΗ ΜΟΥ πατρίδα ;

Το "ελληνικό" όνειρο για κάποιους,μετατράπηκε εν μία νυκτί σε εφιάλτη
για τους γηγενείς,ενώ απο ένα απέραντο φρενοκομείο καταντήσαμε ένας
απέραντος οίκος ανοχής...


Μετά Βδελλυγμίας
Νικηφόρος Βυζαντινός
Αθήνα,Ιούλιος 2010