Η ΚΥΠΡΟΣ ΚΕΙΤΑΙ ΜΑΚΡΑΝ...

Το παρόν άρθρο δημοσιευθέν στην εφημερίδα "Ελευθερη Ωρα" στο φύλλο της 20/7/2010.




Μία ακόμα χρονιά και μία ακόμα μάυρη επέτειος για τον ελληνισμό,μία
επέτειος η οποία "γιορτάζεται" καθαρά εθιμοτυπικά, χωρίς να
διαφαίνεται απο πουθενά μία αποδεκτή λύση και ότι μας βοήθησε ώς
έθνος στην εξαγωγή κάποιων συμπερασμάτων χρήσιμων για το εγγύς και
απώτερο μέλλον, ενώ μέσα στο σκοτάδι των ημερών της σημερινής
οικονομικής δυσπραγίας και κρίσης (τεχνητής η μή) η προδοσία της
κύπρου και των αδελφών μας, πάλι για μια ακόμα χρονιά φαίνεται
καταδικασμένη να περάσει στα "ψιλά" με πηχαίους τίτλους όμως.
Ενώ υποτίθεται οτι όλοι κόπτονται για τους "κακούς" δικτάτορες οι
οποίοι παρέδωσαν στα πεινασμένα όρνεα την κύπρο μας,την προδομένη
κόρη της "μητέρας" ελλάδας, οι σημερινοι "καλοί" και δημοκράτες
συνεχίζουν να προδίδουν με την στάση τους μιάς και φαίνεται οτι έχουν
πλέον αποδεχτεί την μοίρα την οποία η ίδιοι διαμόρφωσαν,μιάς και
φαίνεται οτι τα βρήκαν με τον κατακτητή και εισβολέα ο οποίος
βαφτίστηκε εν μία νυκτί σε "απελευθερωτής" της υποτιθέμενης τουρκικής
μειονότητας η οποία ενδυναμώνεται όσο περνούν τα χρόνια και ο
εθνολογικός της χαρακτήρας αλλοιώνει την πλυθισμιακή σύσταση του
νησίου υπέρ της τουρκίας και την καταστά όλο και περισσότερο δέσμια
στο άρμα της.
Τα βιβλία (όσων συγγραφέων δηλαδή έχουν ακόμα το θάρος της γνώμης
τους) γράφουν για την μεγάλη προδοσία της δικτατορίας,για τα
πραξικοπήματα που προηγήθηκαν και αναλώνονται στην καταγραφή των
γεγονότων της ιστορίας,μιάς ιστορίας βρώμικης η οποία γράφεται και
σβήνεται κάτα το δοκούν και κατα το πως εξυπηρετεί τα συμφέροντα
κάποιων τόσο την κύπρο όσο και την ελλάδα.
Αυτά τα θέματα τα πολύ σοβαρά θα απασχολήσουν αναπόφευκτα τον
ιστορικό του μέλλοντος αν έχει το θάρρος της επιστήμης του και δεν
άγεται και φέρεται και εκείνος με την σειρά του απο
μικροσυμφέροντα,καθηγητικές έδρες και τα σύν αυτώ, για μένα που δεν
είμαι σε θέση να γνωρίζω όλα αυτά τα οποία ειπώθηκαν πίσω απο κλειστά
δωμάτια εδώ στην ελλάδα αλλά και στην κύπρο και φυσικά και αλλού,
μένουν άλλα πράγματα πιό ουσιαστικά,μένει ο πόνος του προδομένου λαού
της κύπρου,μένει το αίμα των ελλήνων πολεμιστών που έτρεξε άφθονο κατά
την διάρκεια των μαχών σώμα με σώμα κατά την τουρκική προσυνενοημένη
απόβαση, των ελλήνων και κυπρίων που έδωσαν οτι είχαν για να
υπερασπιστούν μιά ήδη τετελεσμένη κατάσταση και σαφώς
προαποφασισμένη,που γύρισαν μισότρελλοι γεμάτοι πληγές απο τα μέτωπα
του άνισου αγώνα,ανάπηροι χωρίς πόδια και χέρια ή πάνω σε μιά
αναπηρική καρέκλα για έναν πόλεμο που για την ελλάδα της μεταπολίευσης
και της δήθεν δημοκρατίας ποτέ δεν έγινε,μένει το βλέμμα εκείνου του
κοριτσιού της μικρής προσφυγοπούλας καρφωμένο μέσα στο μυαλό και την
συνείδηση μου,μένουν τόσα πολλά και σημαντικά που περνούν πάντοτε στα
ψιλά γραμματα γιατί "έτσι γίνεται πάντα σε έναν πόλεμο",μένει το
ανθρώπινο κομμάτι που ξεχνούν πάντα οι τεχνοκράτες των λαών οι οποίοι
βλέπουν τον κόσμο σαν ταπεινές υπάρξεις οι οποίες ανά πάσα στιγμή
πέφτουν στην φωτιά για τους μεγάλους και ποτέ δεν έχουν δικαίωμα
γνώμης.
Κάποτε υπήρξα στην αγγλία και πηγαίνοντας σε ένα εστιατόριο για να
φάω κάτι,άκουσα ξάφνικα τον μαγαζάτορα να μιλάει στα ελληνικά στην
γυναίκα του,γεμάτος χαρά τον ρώτησα "φίλε μου είσαι απο ελλάδα πόσο
χαίρομαι" και κείνος αφού μου ερίξε ένα εξεταστικό βλέμμα μου έκανε
μιά ερωτήση που με σκότωσε πραγματικά γιατί ακόμα και τώρα μετά απο
τόσα χρόνια δεν μπόρεσα να καταλάβω.
Με ρώτησε λοιπόν το εξής "είσαι έλληνας η κύπριος ;" του είπα "είμαι
απο ελλάδα φίλε μου"¨και κείνος γυρνώντας απαξιωτικά στην γυναίκα του
της είπε κάτι το οποίο με έκανε να κατεβάσω το κεφάλι, "βάλτου να
φάε騨 και έφυγε αφήνοντας με εμβρόντητο.
Αργότερα φυσικά κατάλαβα το γιατί,το γιατί οι αδελφοί μας απο την
κύπρο έχουν τέτοια γνώμη για τους έλληνες όμως αγαπητέ μου αν τύχει
και διαβάζεις το παρόν σε βεβαιώνω και μέσω εσού όλον τον κυπριακό
λαό, πως εμείς εδώ στην ελλάδα (τουλάχιστον όσοι έχουμε ακόμα
απομείνει) πονάμε για την προδοσία όπως πονάς και σύ που ποιός ξέρει
τί πέρασες ή ποιόν έχασες για να μου φερθείς με αυτόν τον απαξιωτικό
τρόπο.
Ισως να φταίμε για τις επιλογές μας ναί το μόνο σίγουρο,ίσως να
κοιτάμε τον μικρόκοσμο μας ναί και αυτό το μόνο σίγουρο,όμως να στε
σίγουροι πως πολλοί απο εμάς δεν βλέπουν την προδοσία της κύπρου σαν
"γιορτή" παρά την βλέπουν σαν μάθημα και σαν παράδειγμα προς αποφυγήν
για τις γεννιές του μέλλοντος και οταν λέμε "δεν ξεχνώ" το λέμε εν
πλήρει συνηδείσει, έστω και αν ουδεμία σχέση έχουμε με τα γεγονότα της
κύπρου μιάς και η δική μου γεννιά ήταν αγγένητη τότε, χωρίς όμως αυτό
να μας απαλλάσει απο την συλλογική ευθύνη την οποία φέρουμε όλοι μας
βαρέως για το σημερινό χάλι τόσο στην μητροπολιτική ελλάδα όσο και
στην κόρη της την κύπρο, αλλά και όπου αλλού ζεί και αναπνέει ο
απαξιωμένος και ξεχασμένος ελληνισμός.
Το πάθημα θα πρέπει να γίνεται μάθημα, γιατί μόνον έτσι η ιστορία
ανακτά την χρησιμότητα της και τον εκπαιδευτικό της χαρακτήρα,ενώ δεν
θα πρέπει επουδενί όλα αυτά να αποκτούν εθιμοτυπικό χαρακτήρα και
μάλιστα στο άθλιο σημείο όπου κάποιοι επωφελούνται απο τους εορτασμούς
με μικροεργολαβίες και ηλίθια μικροσυμφέροντα καθώς και το αιώνιο
βόλεμα των ημετέρων.
Αν είναι έτσι σταματήστε να γιορτάζετε την κυπριακή προδοσία,
αποτελεί αίσχος και ντροπή για όσους χάθηκαν έτσι άδικα και ακόμα σας
κοιτάζουν σαστισμένοι με το πόσο εύκολα τους "θυμάστε" στις ψέυτικες
γιορτές μνήμης και το πόσο μερικοί απο εσάς, τους ευγνωμονείτε που
υπάρχουν και είχαν το τέλος που είχαν, προκειμένου να τα οικονομάτε
και να τους δολοφονείτε για μία ακόμα φορά,για μία ακόμα
χρονιά,σκοτώστε επιτέλους την ποταπή σας υποκρισία γιατί η αλήθεια
πάντα αξίζει περισσότερο και σταματήστε να ζειίε μέσα στο ψέμμα και το
βόλεμα των καταστάσεων,σταματήστε να είστε "όπου φυσάει ο
άνεμος"¨γιατί αυτό δεν συνάδει με την ιδιοσυγκρασία του έλληνα και
κατά συνέπεια και του κυπρίου και επιτέλους σταματήστε την κοροιδία
του εαυτού σας ότι δήθεν δεν ξεχνάτε γιατι η πράξη δείνει
άλλα...ξεχάσαμε και ξεχάσατε ήδη πολλά.
Η κύπρος κύριοι και το κάθε κομμάτι του ελληνισμού,εκ των πραγμάτων
θα κείται πάντα μακράν αν δεν αισθάνεσαι αρκετά έλληνας ενώ θα είναι
πάντα δίπλα, αν νιώθεις την συνέχεια της φυλής μέσα στους αιώνες.

Εχω βαρεθεί να μετράω μάυρες επετείους για το έθνος μου,φέτος 36
χρόνια και του χρόνου 37...ε και τί μ΄αυτό ; δεν καταλαβαίνει
επιτέλους κανείς οτι ο χρόνος μετράει εναντίον μας ; σταματήστε το
μέτρημα και δράστε επιτέλους, ειδάλλως μείνετε ώς νεκροζωντανοί για το
υπόλοιπο της ζωής σας....

ΕΛΛΑΣ - ΚΥΠΡΟΣ - ΕΝΩΣΙΣ


Δεν Ξεχνώ
Νικηφόρος Βυζαντινός
Αθήνα,Ιουλιός 2010